Które z kwiatów są mało wymagające w hodowli?

Poniżej przekopiowany artykuł o kwiatach mało wymagających (i chyba prawdę mówi, bo u mojej mamy głównie te kwiaty królują, reszta jakoś tak nieśmiało rośnie).Kwiaty dla zapracowanychMałgorzata SulewskaRośliny potrzebują naszej uwagi. Aby pięknie, zdrowo rosły, należy je podlewać, przycinać, nawozić, spryskiwać, przemywać liście…Nie brzmi to wszystko zachęcająco dla kogoś, kto nie ma zbyt dużo czasu, ale nie rezygnujmy od razu! Jest wiele odmian, które łatwo przystosowują się do niedoświetlonych czy ciasnych pomieszczeń, całkiem dobrze znoszą centralne ogrzewanie, wysuszone powietrze i długą nieobecność gospodarza w domu. Odpowiednio dobrane rośliny odwdzięczą się, radując oczy, poprawiając nie tylko nasz nastrój, ale też estetykę pomieszczeń.Szeflera (schefflera, umbrella tree)Chociaż pojawiła się w uprawie domowej "zaledwie" około 70 lat temu, wyhodowano już kilkadziesiąt jej odmian. Wyrastające w naturalnych warunkach do 30 metrów drzewa zminiaturyzowano na potrzeby domowe do rozmiarów słabo rozgałęzionego krzewu, osiągającego w dobrych warunkach ok. 1,5-2 m wysokości. Ozdobą szefler są ich skórzaste, lśniące liście o barwach od ciemnozielonej, niekiedy pokrytej jasnymi plamami lub cętkami, do niemal żółtej. O ich atrakcyjnym wyglądzie decyduje także kształt głęboko wciętych listków, tworzących dekoracyjne wachlarzyki, a dodatkowo karbowanych, pofałdowanych lub wręcz poskręcanych – w zależności od odmiany.Wymagania: rośliny o wielobarwnych liściach wymagają nieco więcej światła, aby zachować kolory, choć nigdy bezpośredniego nasłonecznienia. Odmiany zielonolistne nie potrzebują nawet tego. Wszystkie jednak należy podlewać co 7-10 dni, aby nie dopuścić do przesuszenia bryły korzeniowej.Dracena (dracaena)Kilkanaście odmian dostępnych w sprzedaży powinno zadowolić każdego amatora tych pięknych roślin. Są wśród nich mutacje przypominające nieco jukki, wyrastające ze zdrewniałego pnia, jak też pierzaste "miotełki", ulistnione od samej podstawy. Uszczknięcie wierzchołka, gdy roślina osiągnie pożądaną wysokość, spowoduje przyrost bocznych pędów. Podobnie jak szeflery, draceny mają ozdobne liście – długie, wyrastające wprost z głównej łodygi, o rozmaitych szerokościach i barwach.Wymagania: w przypadku odmian barwnych potrzebują nieco jaśniejszego stanowiska niż zielonolistne, bowiem pozbawione światła tracą ubarwienie. Nie można dopuszczać do przesuszenia bryły korzeniowej, bo wówczas roślina ginie. Można ją jednak "uratować" – ucięte wierzchołki (10-15 cm), nawet zdrewniałych pędów, łatwo się ukorzeniają.Fikusy (ficus)Znane też jako figowce, tworzą całkiem sporą rodzinę o tak różnorodnym pokroju i tak rozmaitych liściach, że czasem trudno uwierzyć w ich pokrewieństwo! Najbardziej znane to: fikus sprężysty i jego odmiany – o skórzastych owalnych liściach wielkości dłoni, osadzonych na sztywnej prostej łodydze, występujących w kolorach od ciemnozielonego po niemal żółte z zielonymi smugami, oraz jego kuzyn, fikus benjamina – o drobnych listkach i wiotkich, wdzięcznie wygiętych pędach, również posiadający wiele odmian. Różnią się one wielkością i wybarwieniem liści. Coraz bardziej rozpowszechnia się również fikus dębolistny (Ficus lirata) o gigantycznych liściach podobnych do liści dębu szypułkowego (stąd polska nazwa gatunkowa). Cechą wspólną wszystkich figowców jest mleczny sok, wypływający w przypadku uszkodzeniu łodygi lub liścia.Wymagania: figowce najlepiej czują się w półcienistym miejscu, ale wielobarwne odmiany potrzebują nieco więcej światła. Fikusy lubią też mieć stałe miejsce; źle znoszą przestawianie i tracą wówczas liście. Podlewać należy umiarkowanie, nie dopuszczając jednak do przesuszenia ziemi w doniczce, najlepiej co 7-10 dni.Ginura (gynura, velvet plant)Ginura, choć pojawiła się na naszych oknach ponad sto lat temu, ciągle jest mało popularna. Trudno to zrozumieć, bo ze wszech miar zasługuje na uwagę miłośników roślin doniczkowych. Najczęściej spotykanym gatunkiem jest pnąca Gynura sarmentosa – o mięsistych, ciemnozielonych liściach, pokrytych fioletowym meszkiem. Właśnie ze względu na swe ubarwienie jest niezwykle atrakcyjnym akcentem wśród zielonolistnych krewniaków. Ustrzykiwanie wierzchołków sprawia, że roślina bujnie się rozgałęzia. Najpiękniej prezentuje się w zawieszonej doniczce lub prowadzona na pałąkowato wygiętym drucie.Wymagania: ginura potrzebuje dobrego oświetlenia. Pozbawiona słońca staje się bladozielona, a przestrzenie między kolejnymi parami liści nienaturalnie się wydłużają. Trzeba ją również podlewać dość obficie co 5-7 dni. UWAGA! Zbyt dobrze pielęgnowana ginura wydaje drobne pomarańczowe kwiatki o niezbyt przyjemnej, acz intensywnej woni! Można zrobić pamiątkową fotkę, bo zdarza się to nader rzadko, a potem kwiatostany po prostu usunąć.Hoja (hoya)Jest znana również pod nazwą woskownica. Najbardziej rozpowszechnionym gatunkiem jest hoja różowa, która zawdzięcza swą nazwę biało-różowym drobnym kwiatkom zebranym w baldaszki. Kwitnie jednak w wyjątkowo sprzyjających warunkach, które nie tak łatwo jej zapewnić. Natomiast nawet niekwitnące egzemplarze są bardzo dekoracyjne ze względu na grube, lśniące listki, ułożone gęsto na wiotkich łodygach, tworzących przepiękne girlandy. Mogą one swobodnie zwisać z doniczki lub być prowadzone na podporach bądź rozpiętych sznurkach czy żyłkach.Wymagania: hoja nie potrzebuje słonecznego stanowiska, ale dobre oświetlenie zapewnia jej optymalny wzrost. Ponieważ listki hoi obracają się w stronę światła, kąt jego padania powinien być zawsze jednakowy. Zbyt obficie podlewanej roślinie łatwo gniją korzenie, natomiast przesuszona ziemia powoduje zasychanie liści. Zależnie od wielkości, hoję należy podlewać umiarkowanie co 5-7 dni.Peperomia (peperomia)To niewiarygodne, ale rozpoznano około 600 gatunków tych niewielkich roślin. Botanicy użyli kilku kryteriów do uporządkowania tej wielkiej rodziny, stosując podział na odmiany o liściach pstrych, o liściach zielonych czy też o pokroju wzniesionym lub płożącym.Najbardziej rozpowszechniona jest peperomia kędzierzawa, o marmurkowatych, karbowanych, sercowatych liściach, ale i inne są często spotykane, np. peperomia kluzjolistna o listkach tarczowatych, w odcieniach kremowożółtych z zielonymi smużkami. Choć jest nieco chimeryczna, warto się nią zainteresować, bo cieszy oczy różnorodnością swych form i barw.Wymagania: podlewać należy oszczędnie, nie częściej niż co 7-10 dni, ponieważ przelanie powoduje gnicie ogonków liściowych i całych roślin. Nadmierna wilgotność może spowodować występowanie plam. Peperomie lubią miejsca jasne, ale niezbyt nasłonecznione, gdyż w pełnym słońcu tracą swoje piękne kolory.Filodendrony (philodendron)Rozpoznano ich ponad 270 gatunków – krzewy, pnącza, rośliny bezłodygowe i zielne. Różnorodność form i ich urok nie mogły pozostać obojętne amatorom domowych hodowli. Zadomowiły się więc w naszych mieszkaniach, a gatunki o "dziurkowanych" liściach stanowią ciekawy akcent w kwiatowych kompozycjach. Urokliwe są również gatunki pnące, które często są mylone z rafidoforą, ponieważ są do niej rzeczywiście nieco podobne i dla niewprawnego oka trudne do odróżnienia.Wymagania: wszystkie filodendrony nie znoszą bezpośredniego światła słonecznego, a lubią miejsca nieco zacienione. Ponieważ filodendrony są roślinami tropikalnymi i lubią wilgoć, podlewać należy je dość obficie, nawet co drugi dzień, zwłaszcza jeśli są to rośliny dużych odmian.Rafidofora i scindapsus (raphidophora, scindapsus)Rafidofora była znana niegdyś jako scindapsus, którą to nazwę nosi dziś zupełnie inna roślina, dlatego omówimy je łącznie. Zmiana nazewnictwa jest efektem odkryć botaników, którzy po latach badań i obserwacji dokonali nowej klasyfikacji.Rafidofora obejmuje ponad 100 gatunków, z których większość to olbrzymie liany. W doniczkach "zadomowiły się" jednak nieliczne. Najbardziej znanymi są rafidofora złota – o zielonych liściach z nielicznymi żółtymi smugami, oraz rafidofora marmurkowa – o liściach nieregularnie wybarwionych w żółte i zielone drobne plamki, nieco bardziej wydłużonych niż u jej "złotej" kuzynki. Pędy rafidofor są mięsiste, odpowiednio prowadzone osiągają nawet powyżej 5 metrów długości. Natomiast scindapsus swym pokrojem nieco przypomina pnący filodendron – ma podobny kształt liści, które osadzone są na równie mikrych pędach. Liście scindapsusa pokrywają nieregularne, połyskliwe srebrne plamki, które wyglądają, jakby były do nich przyklejone. Niekiedy listki mogą posiadać również srebrzyste obrzeża. Jego uprawa wymaga jednak już sporej praktyki i zapewnienia szczególnych warunków (np. podgrzewanego podłoża), które w przeciętnym domu trudno zapewnić, stąd rzadko spotyka się go u amatorów.Spośród wszystkich domowych roślin rafidofory są bodaj najmniej kapryśne i wymagające. Rosną wszędzie, nawet zupełnie pozbawione dostępu naturalnego światła. Rzecz jasna są wtedy mniej okazałe, mają drobniejsze liście i nie są tak intensywnie zielone, ale prezentują się równie pięknie. Można udekorować nimi mroczny korytarz, klatkę schodową, łazienkę czy ciemną kuchnię.Wymagania: podlewamy dość obficie co 10-14 dni.Sansewieria (sansevieria)Ponieważ wywodzi się z tropikalnych regionów Afryki, znosi warunki, w których inne rośliny długo by nie przetrwały. Doskonale więc nadaje się dla zapracowanych i zapominalskich i nie jest wybredna co do miejsca, które ma zdobić. Uczyni to niemal bezwarunkowo – za odrobinę wody co 10-14 dni.Sansewierie występują w wielu odmianach i gatunkach, z których najbardziej rozpowszechniona jest sansewieria gwinejska – o długich, szablastych liściach, posiadających wyraźne poprzeczne prążki w odcieniach ciemnej i jasnej zieleni, które wyrastają z kłącza. Znane są również jej odmiany o żółtych obrzeżach oraz gatunki karłowate, tworzące niezwykle urodziwe rozetki. Polecana do mieszkań o dużym naświetleniu, gdzie inne rośliny szybko giną ze względu na nadmiar słońca, ale dostosuje się również do niedoboru światła.Wymagania: wymaga przesadzania, ponieważ jako roślina wytwarzającą kłącza dość szybko się rozrasta i może rozerwać doniczkę. Przy przesadzaniu łatwo ją rozmnożyć, przesadzając nowe przyrosty do osobnych pojemników. Można je też pozbawić nadmiaru korzeni (przycinając je) i posadzić grupowo w odpowiednio dużej doniczce. Ze względu na urozmaicony pokrój ładnie prezentują się sansewierie różnych odmian posadzone razem, np. w skrzynce balkonowej lub dużej donicy.Cissus (cissus)Cissus posiada aż 350 gatunków. Wśród nich na pierwszym miejscu należy wymienić cissusa australijskiego o bardzo dekoracyjnych liściach, podobnych do liści ketmii (róży chińskiej), znanej też jako hibiskus, choć nie ma między nimi żadnego pokrewieństwa. Innym rozpowszechnionym gatunkiem jest cissus rombolistny i jego odmiana o liściach strzępiastych.Cissusy są pnączami o niezbyt wygórowanych wymaganiach, toteż często można je spotkać w domowych kolekcjach. Nie lubią tzw. mokrych nóg, czyli nadmiaru wody, zalegającej w podstawce, ziemi zawierającej torf i ostrego światła, na które reagują żółknięciem, a w końcu zrzucaniem liści.Wymagania: półcieniste stanowisko i regularne podlewanie co 7-10 dni.