"Wolnoć Tomku w swoim domku"- teoretycznie tak, ale czy to odnosi się także do mieszkania w bloku? Czy są jakieś granice, których nie powinno się przekraczać, mieszkając w wieżowcu? Nie mówimy o ciszy nocnej, która sama z siebie wyznacza granice, ale o jakichś niepisanych umowach, które panują między sąsiadami. Olga z Warszawy uważa, że w jej bloku czegoś takiego nie ma.
"Kopanie, piski, bieganie i piosenki o świnkach"
Olga ma 30 lat i świetnie sobie radzi w pracy. Wraca po 20 do domu i jedyne, o czym marzy, to ciepła kąpiel, jedzenie i Netflix, aby odpocząć przed kolejnym dniem. Niestety od kilku miesięcy nie może pozwolić sobie na taki komfort. Co stoi na przeszkodzie? Dzieci sąsiadów.
Nie obchodzi mnie to, co sobie ludzie pomyślą, bo i tak mnie nie znają. Chcę jednak podzielić się moją historią i uświadomić wszystkich rodziców, którzy bezstresowo wychowują dzieci, że wyrosną z nich ignoranci, którzy nie szanują innych. Co wieczór od kilkunastu tygodni dzieci, które mieszkają z rodzicami nade mną, urządzają sobie plac zabaw. Kopanie piłki, piski, bieganie i piosenki o świnkach — I ANI RAZU NIKT NIE ZWRÓCIŁ IM UWAGI!
"Czemu dzieci siedzą w domach?!"
Olga nie może pojąć, że dorośli ludzie pozwalają na takie zachowanie w bloku, gdzie mieszkają także inni ludzie.
Dla mnie to jest chore zachowanie, bo ci rodzice chyba myślą, że w bloku mieszkają sami z tymi dzieciakami. Codziennie coś się u nich dzieje, że słychać to na pół bloku. Dwa razy zwracałam im uwagę, mieli coś z tym zrobić, ale jak widać, to nie doszło do skutku. Niech wyślą te dzieciaki na kolonie, może to je trochę nauczy ogłady...
Mieszkacie w bloku? Czy u Was sytuacja wygląda podobnie?
