"Wybrałam się z siostrą mojego chłopaka na kawę. Nikt mnie jeszcze tak nie zdenerwował"

Publikujemy list naszej Czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.

Zakochana para

Tomek to spełnienie moich marzeń. Przystojny blondyn z boskim umięśnieniem, który bawi i sprawdza się doskonale jako życiowy partner. Gdy się poznaliśmy to od razu przepadłam. Ja sama myślę, że też nie jestem złą partią - skończyłam studia, mieszkam jeszcze u rodziców i chyba jestem całkiem atrakcyjna skoro tyle chłopaków zawsze chciało się umówić.

Niedawno dowiedziałam się, że jestem w ciąży. Gdy powiedziałam Tomkowi, to ten kilka dni później mi się oświadczył i powiedział, że przed nami wspaniałe życie. Te słowa były dla mnie jak miód na uszy. Kochałam i byłam kochana. Sielanka jednak nie trwała zbyt długo, bo postanowiłam zapytać jego siostry, czy zostanie chrzestną, bo ja sama już mam brata, który będzie ojcem chrzestnym. To był błąd.

Siostra chłopaka zniszczyła wszystko

Spotykałyśmy się w modnej restauracji, na początku było bardzo miło, piłyśmy latte i jadłyśmy ciasto z różą. Gdy poczułam, że jest klimat, to zapytałam:

Zostaniesz mamą chrzestną dla naszego synka?

Myślałam, że jego siostra nam kibicuje. Przecież zawsze była dla mnie taka miła. Odpowiedź szokuje:

Co Ty myślisz, że ja chcę być matką chrzestną dla tego Twojego bękarta? Przecież ja wiem, że Tomek jest z Toba tylko dlatego, że nie wiesz kto jest ojcem...

Te słowa mnie zamurowały. Siostra Tomka szybko się zebrała i w nerwach rzuciła mi 20 zł na stół. Nawet się nie pożegnała.

Wróciłam do domu i opowiedziałam Tomkowi, co się stało. Mój przyszły mąż wyjawił mi coś, czego również się nie spodziewałam:

Niepotrzebnie jej pytałaś. Moja rodzina nie chce, abyśmy brali ślub i wymyślają niestworzone historie o Tobie. Uważają, że nie jesteś dla mnie, ale nie przejmuj się tym, bo ja Cię kocham. Poradzimy sobie. Nie mówiłem Ci, bo nie chciałem cię denerwować...

W oczach miał ból i zarazem miłość. Mimo to, wszystko się we mnie kotłowało. Czułam, że mój świat się załamał. Przestałam odbierać telefon od Tomka, jakoś czuję, że muszę to sobie sama poukładać. Nie wiem, co dalej z naszą przyszłością. Nie chcę być częścią rodziny, która ma mnie za byle kogo. Przecież nie będą szanować nawet mojego dziecka...

Podpowiedzcie, co robić?

Izabela