"Wzięłam ślub w tajemnicy przed całą rodziną. Takiej reakcji się nie spodziewałam"

Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu. 

Z rodziną dobrze wychodzi się tylko na zdjęciu

Odkąd poszłam na swoje, moja rodzina stała się dla mnie zupełnie obca. Nigdy nie mieliśmy zbyt dobrych relacji. Ojciec nie żyje, a matka ma do mnie wiecznie o wszystko pretensje. Cokolwiek bym nie zrobiła, córki jej koleżanek są zawsze mądrzejsze, lepiej zarabiają, mają lepsze figury i ogólnie byłyby spełnieniem jej marzeń. A jej trafił się taki nieudacznik jak ja! Z kolei brat prowadzi swoje życie za granicą i przypomina sobie o moim istnieniu tylko wtedy, gdy chce pożyczyć kasę.

Szczerze mówiąc, nawet nie wiedzieli o tym, że od sześciu lat z kimś się spotykam. Mój związek nie był jakąś tajemnicą, po prostu nikt nie pytał, a ja nie miałam potrzeby dzielić się z nimi swoim życiem prywatnym. Patryk — mój partner niemal od początku wiedział o tym, że mam toksyczną rodzinę. Sam zresztą powtarza, że z rodziną dobrze wychodzi się tylko na zdjęciu.

Nigdy nie miał pretensji, że nie przedstawiłam go matce, ani nie zapoznałam go z bratem. Z moich opowieści wiedział, że kontakt z tymi ludźmi nie wróży niczego dobrego. Gdy mi się oświadczył i zaczęliśmy planować ślub, od początku nie zakładałam, że moja rodzina otrzyma jakiekolwiek zaproszenie. Zamiast wesela zrobiliśmy skromny obiad, na który zaprosiliśmy rodziców Patryka, jego siostrę, moje dwie przyjaciółki i tyle.

Canva

Takiej reakcji się nie spodziewałam

Gdy wyszło na jaw, że wzięłam ślub w tajemnicy przed całą swoją rodziną (po kilku dniach zmieniłam status związku na Facebooku), mój telefon wydzwaniał raz za razem. Na początku nie zamierzałam nawet odbierać, bo wiedziałam, że moja matka będzie mnie znów krytykować, a miałam zbyt dobry humor, żeby pozwolić sobie go zepsuć.

W końcu jednak musiałam odebrać i powiem szczerze, że takiej reakcji się nie spodziewałam. Zapłakana matka zaczęła błagać mnie o wybaczenie i powiedziała, że bardzo żałuje, że była dla mnie tak podła, że nawet nie zasłużyła na zaproszenie na mój ślub. Dodała, że gdyby mogła cofnąć czas, to na pewno by to zrobiła i traktowała mnie lepiej. Nie sądziłam, że doczekam się przeprosin z jej strony. Może nasza relacja w końcu ulegnie poprawie? Bardzo bym tego chciała!

Klara